Życie się sprawdza.

Śmierć się nie sprawdza.

Grób Tamerlana

Władysław Broniewski urodził się 17 grudnia 1897 roku w Płocku, zmarł 10 lutego 1962 roku w Warszawie. Uczęszczał do  Gimnazjum Polskiego w Płocku, jako 17-latek  dołączył do Legionów Piłsudskiego. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

W 1930 roku przez kilka tygodni przebywał w warszawskim areszcie, wspólnie z Janem Hemplem i Aleksandrem. W trakcie odbywania kary Broniewski napisał wiersz 'Rozmowa z Janem'. W 1939 roku w wyniku strachu przed wojną, poeta swój najsławniejszy opublikował utwór - 'Bagnet na broń'. Inne wiersze patriotyczne cenzura nie dopuściła do druku, m.in. wiersz 'Żołnierz polski'.

O, staroświecka młoda pani z Krakowa!
Strzeż się! Biskup pieni się i krzyczy: horrendum!
Na łąkę wychodzisz nocą po kwitnące słowa,
Tajne czynisz praktyki, aby pachniały ambrą i lawendą.

Julian Tuwim, Do Marii
Pawlikowskiej

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska -  polska poetka i dramatopisarka urodziła się w 1891r. w Krakowie.  Pochodziła ze słynnej rodziny Kossaków (córka malarza Wojciecha Kossaka, wnuczka Juliusza Kossaka). Zaprzyjaźniona z poetami kręgu Skamandra, podobnie jak oni wprowadzała do poezji język potoczny i codzienne sytuacje.  Została starannie wykształcona w dziedzinach przyrodoznawstwa, filozofii oraz literatury.  Debiutowała w 1922r. tomikiem wierszy Niebieskie migdały. W 1926r. poetka wydała tomik Pocałunki - zbiorek miniatur i erotyków z motywem zawiedzionej miłości i porzuconej, niekochanej kobiety. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska przez całe życie była chorowitą osobą , zmarła na nowotwór w 1945r. w Manchesterze.

Tuwim tak wgryzł się w język polski, że się przegryzł na drugą stronę.

Stefan Żeromski

Julian Tuwim urodził się w Łodzi w 1894r., tam również ukończył gimnazjum. W latach 1916-1918 studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Debiut Czyhanie na Boga (1918) przyniósł mu uznanie krytyki. Był współzałożycielem kabaretu literackiego Pod Pikadorem, a następnie współtwórcą i czołowym przedstawicielem grupy poetyckiej Skamander. W okresie międzywojennym współpracował m.in. z czasopismami Wiadomości Literackie i Szpilki, był kierownikiem literackim warszawskich kabaretów m.in. Qui Pro Quo. W czasie II wojny światowej przebywał na emigracji, m.in. w Brazylii, a od 1942r. w USA. Do kraju powrócił w 1946r; pracował jako kierownik artystyczny Teatru Nowego w Łodzi. Zmarł w Zakopanem w 1953r.

Szukam nauczyciela i mistrza

niech przywróci mi wzrok słuch i mowę

niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia

niech oddzieli światło od ciemności.

Ocalony [w:] Słowo po słowie,

 Wyd. Dolnośląskie,

 Wrocław 2003, s.9.

Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921r. w Radomsku.  Naukę w szkole średniej musiał przerwać w 1938r. z powodu trudnych warunków materialnych. Podczas okupacji ukończył tajny kurs Szkoły Podchorążych, walczył w oddziałach partyzanckich AK. W 1944r. pod pseudonimem Satyr wydał zbiór poezji i opowiadań Echa leśne. Po wyzwoleniu studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Odbył wiele podróży zagranicznych, m.in. do Włoch. Laureat licznych nagród literackich, wielokrotnie wymieniony jako kandydat do literackiej Nagrody Nobla. Wydał kilkanaście tomów wierszy , prozy, oraz wiele dramatów.