Był człowiek wolny jak duch, był człowiek samotny jak obłok,

zniósł wszystko, co było trzeba, i nic mu się już zdarzyć nie mogło.

 I znowu, znowu...

Kazimiera Iłłakowiczówna urodziła się 6 sierpnia 1892r. w Wilnie, zmarła 16 lutego 1983r. w Poznaniu. Studiowała w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w Oxfordzie w Anglii. Mówiono, że była kobietą nietypową w tamtych czasach - niezależną, wykształconą.

Autorka debiutowała jeszcze przed I wojną światową tomem liryków Ikarowe loty (1912). W okresie międzywojennym wydała wiele zbiorów wierszy, przy czym niektóre z nich zyskały dużą popularność (np. Obrazy imion wróżebne, 1926, Ballady bohaterskie, 1934). Podobnie jak znani Nam już poeci, np. Tuwim, wprowadzała ona do swej liryki elementy potocznej, obyczajowej obserwacji, z tym, że dotyczyła ona przeważnie znanego jej najlepiej kręgu życia wiejskiego na kresowej prowincji. Wprowadzała też do swej poezji wątki balladowe i baśniowe.

W wielu utworach Iłłakowiczówny przejawia się podobna jak u poetów "Skamandra" dążność do upotocznienia poetyckiego języka przez wprowadzenie do liryki elementów fabularnych, anegdotycznych, czasem akcentów humoru.

I jeśli Miasto padnie, a ocaleje jeden

on będzie niósł Miasto w sobie po drogach wygnania

on będzie Miasto.

Raport z oblężonego miasta

Zbigniew Herbert (1924-1998) - poeta, eseista, dramaturg, urodzony we Lwowie, gdzie mieszkał do 1944 r. Podczas okupacji studiował polonistykę na tajnych kompletach oraz działał w AK. Po wojnie podjął dalsze studia w Krakowie: malarskie, handlowe, prawnicze i filozoficzne. Pierwsze utwory publikował w Tygodniku powszechnym. W okresie stalinizmu przestał wydawać, podejmując różne prace dorywcze (m.in. projektanta urządzeń sanitarnych i odzieży ochronnej). W 1955 r. miał miejsce 'drugi' debiut poety na łamach Życia literackiego, a rok później ukazał się pierwszy jego tomik poezji Struna światła. Od 1958 r. wiele podróżował po Europie Zachodniej. Od 1975 r. przebywał w Berlinie Zachodnim. Do kraju wrócił w 1981 r. Prócz twórczości literackiej uprawiał także publicystykę.

Jeśli las - to szumiący,
jeśli rzeki - to urwiste,
a serce na złość ludziom
i naiwne, i czyste.

Do Jezusa z warszawskiej katedry

Jan Twardowski - ksiądz, poeta; urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie.

Uczęszczał do gimnazjum im. Tadeusza Czackiego. W latach 1933 - 1935 współredagował międzyszkolne pismo młodzieży gimnazjalnej Kuźnia Młodych, gdzie piastował funkcję redaktora działu literackiego. Na łamach tej gazetki miał miejsce jego debiut poetycki i prozatorski. Maturę zdał w 1936.
W 1937 ukazał się pierwszy tomik jego wierszy pt. Powrót Andersena nawiązujący do poetyki Skamandra. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył dopiero po wojnie w 1947 pracą magisterską Godzina myśli. Juliusza Słowackiego, napisana pod opieką prof. Wacława Borowego.
W czasie II wojny światowej, podczas której zaginął cały jego wcześniejszy dorobek poetycki, był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim.

Że nic już nie wezmę z życia wazy,

Dlatego bym serce kulą mierzył?

Po co? Po co? Przecież i tak

Żyję, jak gdybym nie  żył.

Po co?

Tadeusz Peiper (1891-1969) pochodził z rodziny żydowskiej. W 1921r. założył w Krakowie - rodzinnym mieście - czasopismo Zwrotnica (wydawane w latach 1922-1923 oraz 1926-1927). Był to sztandarowy organ awangardy Krakowskiej, do której prócz Peipera należeli Julian Przyboś czy też Jan Brzękowski. Tadeusz Peiper był poetą i głównym teoretykiem grupy futurystów.