O, staroświecka młoda pani z Krakowa!
Strzeż się! Biskup pieni się i krzyczy: horrendum!
Na łąkę wychodzisz nocą po kwitnące słowa,
Tajne czynisz praktyki, aby pachniały ambrą i lawendą.

Julian Tuwim, Do Marii
Pawlikowskiej

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska -  polska poetka i dramatopisarka urodziła się w 1891r. w Krakowie.  Pochodziła ze słynnej rodziny Kossaków (córka malarza Wojciecha Kossaka, wnuczka Juliusza Kossaka). Zaprzyjaźniona z poetami kręgu Skamandra, podobnie jak oni wprowadzała do poezji język potoczny i codzienne sytuacje.  Została starannie wykształcona w dziedzinach przyrodoznawstwa, filozofii oraz literatury.  Debiutowała w 1922r. tomikiem wierszy Niebieskie migdały. W 1926r. poetka wydała tomik Pocałunki - zbiorek miniatur i erotyków z motywem zawiedzionej miłości i porzuconej, niekochanej kobiety. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska przez całe życie była chorowitą osobą , zmarła na nowotwór w 1945r. w Manchesterze.

Wojna to tylko kwiat?

To tylko straszliwy kwiat
Rośliny, która jest Życiem; 
To tylko wybuch i kolor
Ciernistych, codziennych pnączy, 
Krzewiących się dziko i bitnie; 

To tylko okropny kwiat
Tego co jest -
Płomienny, aż w oczy kole, 
Oczy nasze, płaczące obficie! 

Kwitnąć musi, aż nie przekwitnie, 
Na upiornej tracąc czerwieni, 
Aż się w strzępy zżółkłych gazet nie przemieni, 
Aż parady swojej nie zakończy...

Aeroplan

Aeroplan, najpiękniejszy ptak biały,
leci w oddal, ponad chmur szarzyznę -
Ma skrzydła jak szarańcza. Jest jak orzeł śmiały.
A oczy ma i serce mężczyzny.

Barwy narodowe

Biało-krwawy,
Krwawo-biały, lniany
Opatrunku, który zwiesz się: sztandar,
Coś się z wielkim krwotokiem uporał!
Wiatr rozwija ten dokument rany,
Wznosi w górę bohaterski bandaż,
Tę pamiątkę,
Ten dług
I ten morał.

Popiersie w Alei Sław na Skwerze Harcerskim w Kielcach